راضیه حسینی:‌ با سپاس از مسئولان محترم که برنامه‌های گسترده‌ای برای حمایت از کم‌درآمدها در نظر گرفته‌اند، ما هم چند پیشنهاد داریم.

به نظرمان برنامه‌ها کمی زمان‌برند و معمولاً سن افراد کم‌درآمد، کفاف نمی‌دهد تا با دستاوردهای کلان مسئولان روبرو شوند و از آنها لذت ببرند، به همین منظور اگر سراغ چند راهکار سریع برویم بهتر است.

اولین راهکار، صورت‌مسئله را تغییر دهید.

مثل حذف چند صفر که قرار است انجام شود، شما هم معنی کم‌درآمد را حذف کنید و به جایش تعبیر دیگری پیشنهاد دهید که در فرهنگستان ادب پارسی هم ثبت شود. مثلاً بگویید کم‌درآمد یعنی فردی که خانه، خودرو، لباس مناسب و حتی فرش زیر پا ندارد، و اگر فردی حتی یکی از این‌ها را داشته باشد دیگر کم‌درآمد نیست. در معنی لباس مناسب هم می‌توانید از تعابیر قدما استفاده کنید و بگویید: «هر لباسی که تن را بپوشاند، حتی دلق درویشان باشد هم به معنای پوشش مناسب است.»

راهکار دوم، به کم‌درآمدها وقت بدهید پردرآمد شوند

باید مسئولیت را از روی دوش خود بردارید و به عرضه و توان مردم منتقل کنید. هرکس بتواند درآمد خود را درست کند، وارد جمعیت مردم عادی می‌شود و از زندگی لذت می‌برد، هرکس هم که نتواند تقصیر خودش است، می‌خواست می‌توانست!

راهکار سوم، از بیخ تکذیب کنید

نمی‌دانیم وقتی امری به نام تکذیب وجود دارد چرا مسئولان سراغ راه‌های سخت و پرفرازونشیب می‌روند؟ به‌راحتی بگویید «اصلاً ما کم‌درآمد نداریم» و خلاص. اگر هم اعتراض کردند و در شبکه‌های اجتماعی انواع‌واقسام مثال‌های نقض آوردند، اصلاً توجه نکنید، دکمه‌ی فیلترینگ را محکم‌تر فشار دهید، خودش حل می‌شود!

و راهکار آخر، برای کم‌درآمدها غصه بخورید

این هم راه مناسبی است. به جای  رفع مشکل، می‌توانید هر بار پشت تریبون بروید و همسو با کم‌درآمدها و حتی گاهی بیشتر از آنها، غمگین شوید از شرایط گله کنید.  سر آخر هم با عصبانیت بزنید زیر میز و خطاب به موجودی خیالی بگویید: «این چه وضعی است؟  چرا کشور با وجود اینکه جایگاه اول دارنده نفت و گاز است، مردم چرا مشکل مالی دارند؟ کشور ما چرا این‌طور شده؟»

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا